Pieśń o sobie (fragm. 17) (przeł. A. Szuba)

To naprawdę są myśli wszystkich ludzi, wszystkich epok i krajów, nie ja je wymyśliłem,
Jeśli nie są twoje tak samo jak moje – są niczym lub prawie niczym,
Jeśli nie są zagadką i rozwiązaniem zagadki – są niczym,
Jeśli nie są tak bliskie, jak są odległe – są niczym.

To jest trawa, co rośnie wszędzie tam, gdzie jest ziemia i woda,
To jest wspólne powietrze, w którym kąpie się świat.

Gdy czytałem książkę… (przeł. E. Petrajtis-O’Neill)

Gdy czytałem książkę, sławną biografię,
rzekłem do siebie: Więc to jest to, co autor nazywa życiem ludzkim?
I kiedy umrę i odejdę, ktoś podobnie opisze moje życie?
(Jak gdyby ktokolwiek wiedział cokolwiek o moim życiu,
mimo iż nawet ja sam często myślę o tym, jak mało wiem o mym prawdziwym życiu,
zaledwie kilka wskazówek, parę niewyraźnych, rozproszonych danych i nieprecyzyjnych informacji,
których szukam na swój własny użytek po to, aby pozostawić tu jakiś ślad).