Perpetuum mobile? (Michio Kaku, „Fizyka rzeczy niemożliwych. Naukowa wyprawa do świata fazerów, pól siłowych, teleportacji i podróży w czasie”)

Profesor Michio Kaku, specjalista od fizyki teoretycznej, mający na swoim koncie kilka popularnonaukowych bestsellerów z legendarną już „Hiperprzestrzenią” na czele, postanowił tym razem ukazać miłośnikom nauki i ciekawostek technicznych świat, o którym do tej pory można było jedynie czytać w powieściach science fiction. Że nie musi to być jedynie czcza rozrywka, przekonuje choćby przypadek powieści Juliusza Verne’a z 1863 roku, „Paryż w XX wieku”, w której przepowiedziane zostały takie między innymi cuda techniki, jak: faks, ogólnoświatowa sieć komunikacyjna, szklane drapacze chmur, czy samochody na benzynę i szybkobieżne pociągi, poruszające się po ułożonych na ziemi torach. Michio Kaku, podchodząc do sprawy futurystycznych prognoz z nie mniejszą pasją niż Verne, podzielił rozsądnie rzeczy „niemożliwe” (cudzysłów, według Kaku – konieczny) na trzy kategorie. W pierwszej, zwanej Niemożliwościami typu I znalazły się rozwiązania technicznie niemożliwe do osiągnięcia obecnie, ale niebędące w sprzeczności z żadnym znanym prawem fizycznym, więc teoretycznie, za rok albo tysiąc lat, możliwe. W tej części mamy np. niewidzialność, ale też pewne odmiany telepatii, czy teleportacji. W dziale Niemożliwości typu II znalazły się rozwiązania techniczne, leżące na granicy naszego rozumienia świata fizycznego. Opisane w tej części wehikuły czasu, podróże hiperprzestrzenne i używanie tuneli czasoprzestrzennych jest – teoretycznie – możliwe, lecz z naszym obecnym stanem wiedzy możemy potrzebować nawet miliona lat, aby wprowadzić niektóre z nich w życie. Wreszcie Niemożliwości typu III, czyli to wszystko, co Kaku między bajki wkłada ze względu na stanie w sprzeczności ze znanymi nam prawami fizyki. Perpetuum mobile, prekognicja – o takich tu mowa wynalazkach i – jak dodaje uczony – w zasadzie dużo więcej rzeczy niemożliwych, póki co, nie widać. Książka Kaku to błyskotliwie, bardzo przystępnie napisana rozprawa, pełna humoru, cennej wiedzy fachowej oraz intuicji, jakich mógłby profesorowi pozazdrościć niejeden pisarz SF.

Michio Kaku, „Fizyka rzeczy niemożliwych. Naukowa wyprawa do świata fazerów, pól siłowych, teleportacji i podróży w czasie. Przełożyli: Bogumił Bieniok i Ewa L. Łokas, Prószyński i S-ka, Warszawa 2009, s. 317.