Niżej

Czas opuszcza kroplę. Tą kroplą jest dusza.
Tą kroplą jest twarz na miękkiej, wilgotnej poduszce,
Widziana zaraz po tym, jak przy zbielałych kostkach
Odcisnął się ślad zębów. Błękitny ślad krzyku.
W tej sekundzie, w błysku, w tym długim natychmiast
Stajesz się bardziej naga i bardziej bezbronna.

Otwarta. Poza kontrolą. Jak jeszcze nigdy dotąd.
I to jest więcej niż miłość. Ta miłość po prostu.
To sposób oddania całkiem wyjątkowy.
Niżej. Trochę niżej. Lecz wciąż oko w oko.
Czas opuszcza kroplę, gdy tak to robimy,
Bo tak nie robiłaś tego wcześniej z nikim.
I z nikim już nigdy nie będzie w ten sposób.