Miesięczne archiwa marzec, 2010
Mało a dobre (Wojciech Brzoska, ̶...
Wiersz pierwszy książeczki (arkuszu poetyckiego) Wojciecha Brzoski o tytule „po grabki” jest krótki i brzmi tak: „chodź, idziemy do piachu – mówi matka / do swojego synka”. Ładne? No jasne, że ładne. (więcej…)
Sacrum podszyte profanum – i odwrotni...
U Macierzyńskiego świętości bez jej poniżenia nie ma, ale i poniżenie potrafi on znakomicie uwznioślić. Na tym także polega sztuka wiersza i aż dziwne, że to ten kpiarz Macierzyński przypomina o tym. (więcej…)
Piętno epoki (Ryszard Kapuściński, „C...
Czas odcisnął na tej książce intrygujące piętno i „Chrystusa z karabinem na ramieniu” czyta się w kontekście współczesnym zapewne inaczej, niż kiedy dziełko to ukazało się po raz pierwszy. (więcej…)
Monument (Jarosław Iwaszkiewicz, „Dzi...
Prowadzone przez blisko siedemdziesiąt lat „Dzienniki” Jarosława Iwaszkiewicza, których tom pierwszy, obejmujący lata 1911-1955, ukazał się nie tak dawno, to dzieło zupełnie wyjątkowe, jedno z najdonioślejszych w historii diarystyki polskiej, z dniem publikacji mające z miejsca charakter tekstu pomnikowego. (więcej…)
Nie taki głupi (Piotr Macierzyński, &...
Siedem wierszy jest w arkuszu „Durak” Piotra Macierzyńskiego i są to wiersze przeważnie bardzo dobre. (więcej…)
Osip Mandelsztam, Bezsenność. Homer. ...
Bezsenność. Homer. Żagle są napięte.
Ja do połowy przeczytałem spis okrętów:
Te długie stada ptactwa, te żurawi sznury,
Ten wyląg, co nad Grecją podniósł się do góry. (więcej…)
Poeta dowcipny po stracie (Piotr Maci...
„Tfu, tfu” to, jak rozumiem intencję autora, odczynianie złego uroku, egzorcyzm straconej miłości, a także splunięcie na to, na co poeta postanowił splunąć. (więcej…)
Żart nie wyklucza powagi (rozmowa z P...
Jakub Winiarski: Bohater Twojej liryki, o ile można mówić o jednej takiej postaci, to ktoś, z kim chyba często jesteś mylony. Może Ci się to wydawać niesprawiedliwe, lecz czy nie uważasz, że solidnie sobie na takie traktowanie zapracowałeś, kreując tak osobistego bohatera lirycznego i tak mnożąc tropy wyglądające na „pamiętnikowe”? A może ten [...]
Ofiara perfekcjonizmu (Jane Bowles, „...
Już jako nastolatka napisała powieść, która choć zaginęła, w umyśle jej jedynego dorosłego czytelnika pozostawiła wrażenie „błyskotliwego konceptu literackiego”. (więcej…)
Kim był Lacan? (Elisabeth Roudinesco,...
Trud, jakiego podjęła się Elisabeth Roudinesco, najlepiej oddaje motto, które dała swojej biografii Lacana. To zdanie Marca Blocha: „Stronnicy Robespierre’a, wrogowie Robespierre’a, błagamy was: zlitujcie się i powiedzcie w końcu, kim był ten Robespierre!” (więcej…)